Graf Konrad von Tecklenburg
Deze afbeelding is gemaakt rond 1557 |
Wat opvalt is het familiewapen rechtsbovenin
de afbeelding: de bekende meerbladeren.
Het wapen van Van Tetrode komt voor in het wapen van de graaf van
Tecklenburg. Is dat toeval?
Tecklenburg ligt vlakbij de Nederlandse grens bij Enschede. In de driehoek tussen Rheine, Münster en Osnabrück ligt deze oude graafschap. In 1388 krijgt de stad die bij het kasteel van de graaf van Tecklenburg is ontstaan, stadsrechten. Ook Sachsen voert een soortgelijk wapen. |
| Het wapen van de Stadt Tecklenburg met de drie meerbladeren van Tetrode? Op internet: www.stadt-tecklenburg.de Ook het wapen van de Stadt Steinfurt telt drie meerbladeren. Steinfurt maakte tot 974 deel uit van Tecklenburg. |
|
Noordelijkste bergstadje van Duitsland kiest voor kwaliteit Tecklenburg mist zijn Hollanders
-----------------------------------------
|
In deze weken verkoopt Wilhelm Kienemann van de cadeau- en tijdschriftenwinkel Howe op de Markt - `Kum rin un kiek to` - dagelijks 30 tot 40 exemplaren van De Telegraaf. Let wel: De Telegraaf van dezelfde dag. Hij is, op de kiosken van de centrale stations van Münster en Osnabrück en de luchthaven bij Greven na, de enige in de regio die deze service kan verlenen. En dat al meer dan twintig jaar, klinkt het niet zonder trots. Nederlandse vakantiegangers hadden destijds bij de wakkere krant van Nederland geklaagd dat ze het op hun favoriete stek moesten doen met nieuws van meer dan een dag oud. Of dat niet anders kon? Prompt werd hun verzoek gehonoreerd.
Veertig kranten zijn niet zo veel, vindt Kienemann. Toen de camping bij het openluchtzwembad er nog was, verkocht hij er moeiteloos over de honderd daar stonden in juli en augustus alleen maar Nederlanders. `Ja, ja, Tecklenburg was stevig in Hollandse handen. Maar dat is al weer lang geleden. En Kienemann vraagt zich hardop af: `Waar zijn ze toch gebleven, al die Hollanders?`
Op het bankje bij de grote 400 jaar oude linde, recht tegenover zijn zaak, is het deze vroege morgen aangenaam vertoeven. De zon klimt langzaam omhoog en beschijnt de eerste vakwerkhuizen op het pleintje. Op het terras van Konditorei Rabbel met zijn gele parasolletjes houdt een bejaarde wandelaar - in knickerbocker en met stok, alleen het hoedje met het veertje ontbreekt nog - zijn eerste tussenstop van die dag.
Bij Howe kopen de eerste Nederlanders hun krantje. Druk zal het vandaag niet worden. Zo gauw het meer dan 25 graden wordt, zegt Kienemann, is het gedaan met de handel. `Vrouwen in bikini, omzetten mini`. Hij antwoordt niet met ja en niet met nee op de vraag of zijn winkel een goudmijn is. Op 19 juli 1978, vertelt hij, noteerde hij een omzet van drieduizend mark, een record. Hij weet dat nog zo goed, omdat die dag zijn eerste zoon werd geboren. Dit jaar zette hij op dezelfde datum 500 mark minder om. `Nee, de gouden jaren zijn voorbij. Maar we zijn best tevreden, hoor.`
(foto Carlo ter Ellen)
Vanaf de grensovergang Oldenzaal is het tegenwoordig over de Duitse A30 met de auto amper een half uur naar Tecklenburg; in de jaren vijftig en zestig leek het op de fiets vanuit Twente zo ongeveer een halve wereldreis. Tecklenburg op de uitlopers van het Teutoburgerwald was voor de Twentenaar in die tijd `echt buitenland` of, zoals Kienemann het noemt, `zoiets als de Alpen`. En ze kwamen in groten getale, de Tukkers. Eerst op de fiets of brommer, toen met de eigen auto - `dan zag je ze hier stuntelen op de hellingen, met name de Daf-rijders` - en vooral per bus.
In de hoogtijdagen - tot begin jaren tachtig - stonden er van mei tot augustus op het grote parkeerterrein bij het gemeentehuis vrijwel dagelijks zo`n 30 bussen, waarvan vele uit Nederland. Bekende hotel-restaurants als Drei Kronen en Bismarckhöhe waren compleet Nederlandse bolwerken. Soms wel vijf keer op een dag werden daar voor telkens nieuwe dorstige en hongerige gezelschappen de lange tafels gedekt. Kaffee und Kuchen of Schnitzel und Bratkartoffeln of Bratwurst und Pommes.